روان‌کاوی، که به انگلیسی به آن psychoanalysis گفته می‌شود، یک روش درمانی و نظریه‌ای در روان‌شناسی است که توسط زیگموند فروید بنیان‌گذاری شد. این رویکرد بر این باور است که رفتار و احساسات انسان تحت تأثیر ناهوشیار و تجربیات گذشته قرار دارد. در روان‌کاوی، درمانگر با استفاده از تکنیک‌هایی مانند تجزیه و تحلیل خواب و آزادسازی تداعی به بیماران کمک می‌کند تا به درک عمیق‌تری از خود و مشکلاتشان برسند. هدف این روش، شناسایی و حل تعارضات درونی و بهبود سلامت روانی فرد است.