شاه عباس بزرگ، یا شاه عباس اول، یکی از بزرگ‌ترین پادشاهان صفویان در ایران بود. او از سال 1588 تا 1629 میلادی حکومت کرد و به خاطر اصلاحات سیاسی و نظامی‌اش شناخته می‌شود. شاه عباس با تقویت ارتش و ایجاد روابط دیپلماتیک با کشورهای اروپایی، قدرت ایران را افزایش داد. او همچنین به توسعه هنر و معماری توجه ویژه‌ای داشت و اصفهان را به عنوان پایتخت خود انتخاب کرد. در دوران او، مسجد شیخ لطف‌الله و نقش جهان ساخته شدند که نمونه‌های برجسته‌ای از معماری اسلامی هستند. شاه عباس بزرگ به عنوان یک حامی فرهنگ و هنر در تاریخ ایران شناخته می‌شود.