معماری هنر نو، که به عنوان آرت نوو نیز شناخته می‌شود، سبکی از معماری و طراحی است که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در اروپا ظهور کرد. این سبک به دنبال ایجاد فرم‌های ارگانیک و الهام‌گرفته از طبیعت بود و از خطوط منحنی و تزئینات پیچیده استفاده می‌کرد. معماری هنر نو به طور خاص در بلژیک و فرانسه محبوب بود و معمارانی مانند ویکتور هورتا و اوتو واگنر از پیشگامان این سبک به شمار می‌روند. این سبک تأثیر زیادی بر طراحی داخلی، مبلمان و هنرهای تجسمی گذاشت و به عنوان یک واکنش به نئوکلاسیسیسم و رمانتیسم شناخته می‌شود.