تصوف مولوی، که به مولانا جلال‌الدین محمد بلخی نیز معروف است، یک جنبش عرفانی در اسلام است که در قرن سیزدهم میلادی شکل گرفت. مولوی با شعر و نثر خود، مفاهیم عمیق عشق، وحدت و جستجوی حقیقت را به تصویر کشید. آثار او، به ویژه مثنوی معنوی، به عنوان یکی از مهم‌ترین متون تصوف شناخته می‌شود. در تصوف مولوی، رقص و موسیقی به عنوان ابزاری برای نزدیک شدن به خدا و تجربه‌ی عرفانی مطرح می‌شود. پیروان او، که به درویش‌ها معروفند، به دنبال رسیدن به حالت‌های روحانی و درک عمیق‌تری از وجود هستند. آموزه‌های مولوی تأثیر زیادی بر فرهنگ و ادبیات ایران و دیگر کشورهای اسلامی گذاشته است