اکدی یک زبان باستانی است که در منطقه‌ی بین‌النهرین، به ویژه در عراق کنونی، صحبت می‌شد. این زبان به عنوان یکی از زبان‌های سامی شناخته می‌شود و در دوران امپراتوری اکد، که حدود ۲۳۵۰ تا ۲۱۰۰ قبل از میلاد وجود داشت، به اوج خود رسید. اکدی به دو لهجه‌ی اصلی تقسیم می‌شود: آکدی و بابل. این زبان در متون ادبی، دینی و اداری آن زمان استفاده می‌شد و تأثیر زیادی بر زبان‌های بعدی مانند آرامی و عربی گذاشت. آثار باستانی به جا مانده از این زبان، اطلاعات ارزشمندی درباره‌ی فرهنگ و تاریخ آن دوران ارائه می‌دهند.