نمایشنامه‌های ابزورد یک سبک ادبی در تئاتر هستند که در نیمه قرن بیستم به وجود آمدند. این نمایشنامه‌ها معمولاً به بررسی بی‌معنایی زندگی و شرایط انسانی می‌پردازند و شخصیت‌ها در موقعیت‌های غیرمعمول و مضحک قرار می‌گیرند. نویسندگانی مانند ساموئل بکت و یوجین یونسکو از جمله چهره‌های برجسته این سبک هستند. در نمایشنامه‌های ابزورد، دیالوگ‌ها اغلب بی‌معنا و تکراری هستند و داستان‌ها به صورت غیرخطی پیش می‌روند. این آثار به چالش کشیدن مفاهیم سنتی تئاتر و نمایش واقعیت‌های تلخ زندگی را هدف قرار می‌دهند. به همین دلیل، تماشاگران ممکن است احساس سردرگمی یا ناامیدی کنند.