نظم آزاد، یا آزاد نظم، یک نوع شعر است که در آن شاعر از قید و بندهای وزن و قافیه آزاد است. این نوع شعر به شاعر اجازه می‌دهد تا احساسات و افکار خود را به شیوه‌ای طبیعی و بی‌پرده بیان کند. نظم آزاد معمولاً به صورت نثر و با استفاده از زبان محاوره‌ای نوشته می‌شود. این سبک شعری در قرن بیستم به ویژه در شعر مدرن محبوب شد و شاعران معروفی مانند پابلو نرودا و ویلیام کارلوس ویلیامز از آن استفاده کردند. نظم آزاد به دلیل آزادی خلاقانه‌اش، به شاعران این امکان را می‌دهد که به موضوعات مختلف بپردازند و فرم‌های جدیدی را تجربه کنند.