نظریه رفتارگرایی یک رویکرد در روان‌شناسی است که بر اساس مشاهده رفتارهای قابل اندازه‌گیری و قابل مشاهده انسان‌ها و حیوانات بنا شده است. این نظریه تأکید دارد که رفتارها نتیجه‌ی یادگیری از طریق تعامل با محیط هستند و به جای تمرکز بر فرآیندهای ذهنی، به رفتارهای بیرونی توجه می‌کند. این نظریه به ویژه با کارهای جان بی. واتسون و ب. اف. اسکینر شناخته می‌شود. رفتارگرایی به بررسی چگونگی شکل‌گیری رفتارها از طریق تقویت و تنبیه می‌پردازد و به این نتیجه می‌رسد که رفتارها می‌توانند با تغییر شرایط محیطی تغییر کنند.