مکتب ذن یک شاخه از بوداگرایی است که بر تمرکز بر مدیتیشن و تجربه مستقیم واقعیت تأکید دارد. این مکتب در قرن ششم میلادی در چین شکل گرفت و به تدریج به ژاپن و دیگر نقاط آسیا گسترش یافت. در مکتب ذن، هدف اصلی دستیابی به روشنگری از طریق تمرینات مدیتیشن و زندگی در لحظه است. آموزه‌های آن بر سادگی، خودآگاهی و درک عمیق از وجود تأکید دارند و به دنبال رهایی از افکار و تصورات زائد هستند.