شریمان یک شخصیت مهم در ادبیات و فرهنگ ایرانی است. او به عنوان یک نماد از زیبایی و عشق در داستان‌های مختلف شناخته می‌شود. شریمان معمولاً در داستان‌ها به عنوان یک زن با ویژگی‌های مثبت و اخلاقی معرفی می‌شود که در جستجوی عشق و خوشبختی است. شخصیت شریمان در ادبیات فارسی به ویژه در آثار حافظ و مولانا به تصویر کشیده شده است. او نمایانگر آرزوها و آرمان‌های انسانی است و به عنوان یک الگو برای زنان در جامعه ایرانی شناخته می‌شود. شریمان همچنین می‌تواند به عنوان نمادی از فرهنگ و تاریخ غنی ایران در نظر گرفته شود.