سیستم‌های زمان واقعی به سیستم‌هایی اطلاق می‌شود که قادرند داده‌ها را در زمان واقعی پردازش و واکنش نشان دهند. این سیستم‌ها معمولاً در کاربردهایی مانند کنترل صنعتی، سیستم‌های ناوبری و سیستم‌های پزشکی استفاده می‌شوند، جایی که تأخیر در پردازش می‌تواند عواقب جدی به همراه داشته باشد. این سیستم‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: سیستم‌های سخت‌زمان و سیستم‌های نرم‌زمان. در سیستم‌های سخت‌زمان، تأخیر در پردازش می‌تواند منجر به شکست سیستم شود، در حالی که در سیستم‌های نرم‌زمان، تأخیر قابل تحمل‌تر است و تأثیر کمتری بر عملکرد کلی سیستم دارد.