«دیوید و گودو» یک نمایشنامه نوشته‌ی ساموئل بکت است که در سال ۱۹۵۳ منتشر شد. این اثر یکی از مهم‌ترین نمونه‌های نمایشنامه‌های ابزورد به شمار می‌رود و به بررسی موضوعاتی مانند انتظار و بی‌معنایی زندگی می‌پردازد. داستان حول دو شخصیت اصلی، دیوید و گودو، می‌چرخد که در انتظار شخصی به نام گودو هستند، اما او هرگز نمی‌رسد. این نمایشنامه به صورت نمادین به چالش‌های انسانی و فلسفی می‌پردازد. شخصیت‌ها در طول نمایش به گفتگوهای بی‌پایان و تکراری مشغولند که نشان‌دهنده‌ی بی‌هدف بودن زندگی و انتظار است. «دیوید و گودو» به عنوان یک اثر تأثیرگذار در ادبیات نمایشی شنا