دیوها، در فرهنگ ایرانی، موجوداتی افسانه‌ای و منفی هستند که به عنوان نماد شر و تاریکی شناخته می‌شوند. آن‌ها معمولاً در داستان‌ها و اسطوره‌ها به عنوان دشمنان اهورا مزدا و فرشتگان به تصویر کشیده می‌شوند و در تلاش برای ایجاد اختلال در زندگی انسان‌ها هستند. این موجودات در ادبیات فارسی، به ویژه در شاهنامه فردوسی، نقش مهمی دارند. دیوها معمولاً با ویژگی‌هایی چون زشت‌رویی و قدرت‌های جادویی توصیف می‌شوند و در داستان‌ها به عنوان موانع بر سر راه قهرمانان عمل می‌کنند.