جریان ذهن یک تکنیک ادبی است که در آن نویسنده افکار و احساسات شخصیت‌ها را به صورت آزاد و بدون ساختار مشخص بیان می‌کند. این روش به خواننده اجازه می‌دهد تا به عمق ذهن شخصیت‌ها نفوذ کند و تجربه‌های درونی آن‌ها را درک کند. این تکنیک معمولاً در رمان‌ها و داستان‌های کوتاه استفاده می‌شود و به نویسندگان مانند جیمز جویس و ویرجینیا وولف نسبت داده می‌شود. جریان ذهن می‌تواند به ایجاد احساس نزدیکی و همدلی با شخصیت‌ها کمک کند و خواننده را در دنیای آن‌ها غوطه‌ور سازد.