امپراتوری بریتانیا یکی از بزرگ‌ترین امپراتوری‌های تاریخ بود که در قرن نوزدهم به اوج خود رسید. این امپراتوری شامل مستعمرات و سرزمین‌های زیادی در قاره‌های مختلف، از جمله آفریقا، آسیا و آمریکا بود. بریتانیا به عنوان یک قدرت جهانی، تأثیر زیادی بر سیاست، اقتصاد و فرهنگ کشورهای تحت سلطه خود داشت. امپراتوری بریتانیا به دلیل گسترش تجارت و نوآوری‌های صنعتی، به سرعت رشد کرد. با این حال، در قرن بیستم و به ویژه پس از جنگ جهانی دوم، بسیاری از مستعمرات استقلال خود را به دست آوردند و امپراتوری به تدریج کاهش یافت. این تغییرات به شکل‌گیری کشورهای مستقل و تغییرات سیاسی در سطح جهانی منجر شد.