Οι φαλάγγες ήταν στρατιωτικές μονάδες της αρχαίας Ελλάδας, κυρίως γνωστές από την Αρχαία Σπάρτη και την Αθήνα. Αποτελούνταν από πεζούς στρατιώτες, γνωστούς ως οπλίτες, οι οποίοι πολεμούσαν σε σχηματισμούς. Η διάταξή τους ήταν συνήθως σε γραμμές, με τους στρατιώτες να κρατούν ασπίδες και δόρατα, προσφέροντας έτσι προστασία και δύναμη στην επίθεση. Η στρατηγική των φαλάγγων βασιζόταν στη συνεργασία και την πειθαρχία. Οι στρατιώτες έπρεπε να κινούνται συγχρονισμένα, ώστε να διατηρούν τη δύναμη του σχηματισμού. Αυτή η τα