Η ειδική σχετικότητα είναι μια θεωρία της φυσικής που αναπτύχθηκε από τον Αλβέρτο Αϊνστάιν το 1905. Αυτή η θεωρία περιγράφει πώς οι νόμοι της φυσικής είναι οι ίδιοι για όλους τους παρατηρητές, ανεξάρτητα από την ταχύτητά τους, και πώς ο χρόνος και ο χώρος συνδέονται μεταξύ τους. Μία από τις πιο γνωστές συνέπειες της ειδικής σχετικότητας είναι η ιδέα ότι η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή και δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Αυτό οδηγεί σε φαινόμενα όπως η χρονική διαστολή και η συρρίκνωση του μήκους, που συμβαίνουν όταν ένα αντικείμενο κινείται κοντά στην ταχύτητα του φωτός.