کاربن-14 یک ایزوتوپ رادیواکتیو از عنصر کربن است که به طور طبیعی در جو زمین تولید می‌شود. این ایزوتوپ به دلیل نیمه‌عمر تقریباً ۵۷۳۰ ساله‌اش، در تاریخ‌گذاری مواد آلی و باستان‌شناسی کاربرد دارد. این ایزوتوپ به طور خاص در بافت‌های زنده مانند گیاهان و حیوانات جذب می‌شود و پس از مرگ موجودات، مقدار آن به تدریج کاهش می‌یابد. با اندازه‌گیری مقدار کاربن-14 باقی‌مانده، دانشمندان می‌توانند سن تقریبی نمونه‌های باستانی را تعیین کنند.