نظریه نسبیت خاص، که توسط آلبرت انیشتین در سال 1905 ارائه شد، به بررسی رفتار اجسام در حال حرکت با سرعت‌های نزدیک به سرعت نور می‌پردازد. این نظریه دو اصل اصلی دارد: اول، قوانین فیزیک برای همه ناظران یکسان است و دوم، سرعت نور در خلا برای همه ناظران ثابت است. این نظریه پیامدهای عمیقی دارد، از جمله تأثیر بر زمان و فضا. به عنوان مثال، زمان برای یک جسم در حال حرکت نسبت به ناظری که در حالت سکون است، کندتر می‌گذرد. این پدیده به نام "انقباض زمان" شناخته می‌شود و به درک بهتر ساختار جهان کمک می‌کند.