نظریه‌های نئوکلاسیک، که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم توسعه یافتند، بر اساس اصول اقتصاد کلاسیک بنا شده‌اند. این نظریه‌ها بر اهمیت عرضه و تقاضا و نقش قیمت‌ها در تخصیص منابع تأکید دارند. نئوکلاسیک‌ها معتقدند که افراد به‌طور منطقی عمل می‌کنند و تصمیمات اقتصادی خود را بر اساس حداکثر کردن منفعت شخصی اتخاذ می‌کنند. این نظریه‌ها همچنین به مفهوم کارایی و توازن در بازارها توجه دارند. نئوکلاسیک‌ها بر این باورند که بازارها به‌طور طبیعی به سمت تعادل حرکت می‌کنند و در این حالت، منابع به‌طور بهینه تخصیص می‌یابند. این دیدگاه‌ها تأثیر زیادی بر سیاست‌های اقتصادی و تحلیل‌های مالی داشته‌اند.