مدرسه تکیه‌دار یک مرکز آموزشی تاریخی در ایران است که در دوره صفویه ساخته شده است. این مدرسه به عنوان یک مکان برای آموزش علوم دینی و فقه شناخته می‌شود و معماری آن نمایانگر سبک‌های خاص آن دوره است. این مدرسه معمولاً شامل حیاط، اتاق‌های درس و فضاهای عمومی است که به دانش‌آموزان و معلمان امکان تعامل و یادگیری را می‌دهد. مدرسه تکیه‌دار به عنوان یک نماد فرهنگی و آموزشی در جامعه ایرانی اهمیت دارد و به حفظ فرهنگ و دانش در طول تاریخ کمک کرده است.