قانون جستینینی، که به عنوان قانون جستینین نیز شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از قوانین و اصول حقوقی است که در دوران امپراتوری بیزانس توسط امپراتور جستینین اول در قرن ششم میلادی تدوین شد. این قانون به عنوان یکی از مهم‌ترین متون حقوقی تاریخ شناخته می‌شود و تأثیر زیادی بر سیستم‌های حقوقی بعدی در اروپا داشته است. این مجموعه شامل چهار بخش اصلی است: دستورالعمل‌ها، قوانین، تفسیرها و کتاب‌های حقوقی. قانون جستینینی به ترویج حقوق مدنی و نظم اجتماعی کمک کرد و به عنوان مبنای بسیاری از نظام‌های حقوقی مدرن، از جمله قانون مدنی در کشورهای اروپایی، عمل کرده است.