قانون جستینین، که به عنوان قانون جستینین نیز شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از قوانین و مقررات است که در دوران امپراتوری بیزانس تحت رهبری امپراتور جستینین اول در قرن ششم میلادی تدوین شد. این قانون به منظور یکپارچه‌سازی و سازماندهی قوانین مختلف موجود در امپراتوری ایجاد شد و به عنوان یکی از مهم‌ترین متون حقوقی تاریخ شناخته می‌شود. این مجموعه شامل چهار بخش اصلی است: دیگست، مؤلفه‌ها، تفسیرها و قوانین جدید. قانون جستینین تأثیر عمیقی بر سیستم‌های حقوقی بعدی، به ویژه در اروپا و حقوق رومی گذاشت و به عنوان مبنای بسیاری از قوانین مدرن در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار گرفت.