قانون جستنیان، که به عنوان قانون جستنیان نیز شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از قوانین و مقررات است که در دوران امپراتوری بیزانس تحت رهبری امپراتور جستنیان اول در قرن ششم میلادی تدوین شد. این قانون شامل قوانین مدنی، جزایی و اداری بود و هدف آن ایجاد یک سیستم حقوقی منسجم و یکپارچه برای امپراتوری بود. این مجموعه قانونی به عنوان یکی از مهم‌ترین منابع حقوقی در تاریخ شناخته می‌شود و تأثیر زیادی بر سیستم‌های حقوقی بعدی، به ویژه در اروپا و قانون مدنی داشته است. قانون جستنیان به زبان لاتین نوشته شده و شامل چهار بخش اصلی است: دیگست، پندکت، مؤلفه و مجموعه.