فارسی میانه، که به آن پارسیک نیز گفته می‌شود، زبان ایرانی است که در دوره‌ی ساسانیان (224-651 میلادی) صحبت می‌شد. این زبان به عنوان یکی از مراحل تکامل زبان فارسی شناخته می‌شود و تأثیر زیادی بر زبان‌های دیگر در منطقه داشته است. این زبان به دو گویش اصلی تقسیم می‌شود: پارسیک و مادایی. فارسی میانه در متون دینی، ادبی و تاریخی آن زمان به کار رفته و به تدریج به فارسی نو تبدیل شده است. آثار مهمی از این زبان شامل کتاب‌های زرتشتی و متون ادبی است.