"شیرین و خرس" یک داستان معروف در ادبیات فارسی است که به روابط بین انسان و طبیعت می‌پردازد. این داستان معمولاً شامل شخصیت‌هایی مانند شیرین و خرس است که نمادهای مختلفی از احساسات و تجربیات انسانی را نمایندگی می‌کنند. در این داستان، شیرین به عنوان یک شخصیت مهربان و دلسوز معرفی می‌شود که با خرس، موجودی قوی و وحشی، ارتباط برقرار می‌کند. این ارتباط نشان‌دهنده‌ی دوستی و همزیستی میان انسان و حیوانات است و به ما یادآوری می‌کند که محبت و همدلی می‌تواند بر موانع غلبه کند.