سوپرایگو (Superego) یکی از سه بخش اصلی ساختار شخصیت در نظریه زیگموند فروید است. این بخش نمایانگر ارزش‌ها، اصول اخلاقی و هنجارهای اجتماعی است که فرد از خانواده و جامعه خود می‌آموزد. سوپرایگو به عنوان یک ناظر داخلی عمل می‌کند و به فرد کمک می‌کند تا رفتارهای خود را با معیارهای اخلاقی تطبیق دهد. سوپرایگو معمولاً به دو بخش تقسیم می‌شود: ضمیر و ایده‌آل خود. ضمیر به احساس گناه و شرم مربوط می‌شود که در نتیجه نقض هنجارها ایجاد می‌شود، در حالی که ایده‌آل خود به آرزوها و استانداردهای بالایی اشاره دارد که فرد برای خود تعیین می‌کند. این دو بخش به شکل‌گیری رفتار و تصمیم‌گیری‌های فرد کمک می‌کنند.