ساکوکو، که به معنای "بسته شدن کشور" است، یک سیاست انزواطلبانه در ژاپن بود که از سال ۱۶۳۵ تا ۱۸۶۸ اجرا شد. این سیاست به منظور جلوگیری از نفوذ خارجی و حفظ فرهنگ و سنت‌های محلی به کار گرفته شد. در این دوره، ژاپن تنها با هلند و چین تجارت می‌کرد و ورود خارجی‌ها به کشور به شدت محدود شد. در طول ساکوکو، مسیحیت به شدت سرکوب شد و خارجی‌ها از ورود به ژاپن منع شدند. این سیاست باعث حفظ هویت فرهنگی و اجتماعی ژاپن شد، اما در نهایت به انزوای اقتصادی و تکنولوژیکی کشور منجر گردید. با پایان ساکوکو و آغاز دوره میجی، ژاپن به سمت مدرنیزاسیون