ساختیات (Structuralism) یک رویکرد نظری در علوم انسانی و اجتماعی است که بر ساختارهای بنیادی و روابط بین عناصر تأکید دارد. این نظریه به بررسی چگونگی شکل‌گیری معانی و نظام‌های اجتماعی از طریق ساختارهای زبانی و فرهنگی می‌پردازد. این رویکرد به ویژه در زبان‌شناسی، ادبیات و انسان‌شناسی کاربرد دارد و به تحلیل الگوهای پنهان در متن‌ها و رفتارهای انسانی کمک می‌کند. کلود لِوی-استروس، یکی از پیشگامان ساختیات، بر این باور بود که فرهنگ‌ها و جوامع به صورت سیستماتیک و بر اساس ساختارهای مشترک عمل می‌کنند.