دیوِی یک شخصیت افسانه‌ای در فرهنگ ایرانی است که به عنوان نماد شر و تاریکی شناخته می‌شود. او معمولاً در داستان‌ها و اسطوره‌ها به عنوان دشمن اهورا مزدا و نماینده‌ی اهریمن معرفی می‌شود. دیوی‌ها در ادبیات فارسی به عنوان موجوداتی زشت و خطرناک توصیف می‌شوند که به انسان‌ها آسیب می‌زنند. در متون کهن ایرانی، دیوی‌ها به عنوان مخلوقات غیرطبیعی و جادوگرانی که در برابر نور و خوبی قرار دارند، به تصویر کشیده می‌شوند. آن‌ها معمولاً در داستان‌های حماسی و مذهبی به عنوان موانع بر سر راه قهرمانان و نیکان ظاهر می‌شوند و تلاش می‌کنند تا آن‌ها را از اهدافشان بازدارند.