دیوان شمس، یا دیوان شمس تبریزی، مجموعه‌ای از اشعار مولانا جلال‌الدین رومی است که به عشق و دوستی با شمس تبریزی، عارف بزرگ، اختصاص دارد. این اثر شامل غزل‌ها و شعرهای عرفانی است که به بیان احساسات عمیق و تجربیات روحانی مولانا می‌پردازد. این دیوان به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات فارسی شناخته می‌شود و تأثیر زیادی بر شعر و عرفان اسلامی داشته است. اشعار آن به زبان ساده و عاطفی نوشته شده و به جستجوی حقیقت و عشق الهی می‌پردازد، که از ویژگی‌های بارز ادبیات عرفانی به شمار می‌آید.