استدلال استقرایی یک روش منطقی است که در آن از مشاهدات خاص برای رسیدن به یک نتیجه کلی استفاده می‌شود. به عبارت دیگر، با بررسی نمونه‌های متعدد و شواهد موجود، فرد سعی می‌کند یک قانون یا اصل عمومی را استخراج کند. این نوع استدلال در علوم تجربی و تحقیقاتی بسیار رایج است. این روش به‌ویژه در علم و فلسفه کاربرد دارد و به محققان کمک می‌کند تا فرضیه‌ها را بر اساس داده‌های واقعی و تجربیات قبلی شکل دهند. با این حال، استدلال استقرایی همیشه قطعی نیست و ممکن است نتایج نادرستی به همراه داشته باشد.