ادبیات رمانتیک به جنبشی ادبی اشاره دارد که در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 در اروپا شکل گرفت. این جنبش بر احساسات، تخیل و فردیت تأکید داشت و به دنبال فرار از قواعد سخت و خشک کلاسیک بود. نویسندگان رمانتیک مانند ویکتور هوگو و لرد بایرون به طبیعت، عشق و آزادی‌های فردی توجه ویژه‌ای داشتند. در ادبیات رمانتیک، شخصیت‌ها معمولاً با چالش‌های درونی و اجتماعی مواجه می‌شوند و به دنبال معنا و حقیقت در زندگی هستند. این ادبیات به خوانندگان این امکان را می‌دهد که به دنیای احساسات عمیق و تجربیات انسانی نزدیک‌تر شوند. آثار رمانتیک به طور کلی به زیبایی و قدرت تخیل اهمیت می‌دهند.