آکدی باستانی یک زبان و فرهنگ باستانی است که در منطقه‌ی بین‌النهرین، به ویژه در عراق کنونی، رواج داشت. این زبان به عنوان یکی از زبان‌های سامی شناخته می‌شود و در حدود ۲۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح به وجود آمد. آکدی به دو لهجه‌ی اصلی آکدی باستانی و آکدی نو تقسیم می‌شود و در متون ادبی، دینی و علمی استفاده می‌شد. این زبان به عنوان زبان رسمی امپراتوری آکد در دوران سارگون بزرگ شناخته می‌شود و تأثیر زیادی بر زبان‌های بعدی مانند بابلی و آشوری گذاشت. آکدی باستانی به تدریج در قرون بعدی به فراموشی سپرده شد، اما آثار آن در کتیبه‌ها و متون