کینزین اقتصادیات، که به نام جان مینارد کینز شناخته می‌شود، یک نظریه اقتصادی است که بر اهمیت تقاضای کل در تعیین سطح تولید و اشتغال تأکید دارد. این نظریه بیان می‌کند که در زمان‌های رکود اقتصادی، دولت‌ها باید با افزایش هزینه‌ها و سرمایه‌گذاری، تقاضا را تحریک کنند تا به بهبود وضعیت اقتصادی کمک کنند. این رویکرد به‌ویژه در دهه 1930 و در پاسخ به رکود بزرگ مطرح شد. کینزین اقتصادیات به‌عنوان یک ابزار برای مدیریت اقتصاد کلان و مقابله با نوسانات اقتصادی شناخته می‌شود و تأثیرات عمیقی بر سیاست‌های اقتصادی کشورهای مختلف داشته است.