پلاسیو، یا پلاسیبو، یک نوع درمان است که در آن بیمار دارویی دریافت می‌کند که هیچ ماده مؤثره‌ای ندارد. این درمان معمولاً به عنوان یک کنترل در آزمایش‌های بالینی استفاده می‌شود تا تأثیر واقعی داروهای جدید را بررسی کند. اثرات پلاسیو می‌تواند ناشی از انتظارات و باورهای بیمار باشد. پلاسیو می‌تواند به بهبود علائم بیماری‌ها کمک کند، حتی اگر دارو واقعی نباشد. این پدیده به دلیل تأثیرات روانی و فیزیولوژیکی ناشی از امید و اعتماد به درمان اتفاق می‌افتد. در برخی موارد، پلاسیو می‌تواند به عنوان یک گزینه درمانی در شرایط خاص مورد استفاده قرار گیرد.