نظریه ساختاری یک رویکرد در علوم اجتماعی و انسانی است که بر ساختارهای اجتماعی و فرهنگی تأکید دارد. این نظریه به بررسی چگونگی تأثیر ساختارها بر رفتارها و روابط انسانی می‌پردازد و معتقد است که افراد در چارچوب این ساختارها عمل می‌کنند. این نظریه به ویژه در زبان‌شناسی و جامعه‌شناسی کاربرد دارد و به تحلیل الگوهای ارتباطی و اجتماعی کمک می‌کند. کلود لِوی-استراوس، یکی از نظریه‌پردازان برجسته این رویکرد، بر اهمیت ساختارهای فرهنگی در شکل‌دهی به تفکر و رفتار انسان‌ها تأکید کرده است.