نظریه‌های ساختاری به بررسی ساختارها و الگوهای موجود در زبان، فرهنگ و جامعه می‌پردازند. این نظریه‌ها بر این باورند که عناصر مختلف یک سیستم، تنها در ارتباط با یکدیگر معنا پیدا می‌کنند. به عنوان مثال، فرد در یک جامعه تنها زمانی شناخته می‌شود که در چارچوب روابط اجتماعی و فرهنگی خود قرار گیرد. این نظریه‌ها در حوزه‌های مختلفی مانند زبان‌شناسی، جامعه‌شناسی و روان‌شناسی کاربرد دارند. فردریش نیچه و کلود لوی-استروس از جمله نظریه‌پردازانی هستند که به تحلیل ساختارهای اجتماعی و فرهنگی پرداخته‌اند. این رویکردها به درک بهتر تعاملات انسانی و تأثیرات متقابل آن‌ها کمک می‌کنند.