مکتب ایده‌گرایی یک نظریه فلسفی است که بر اهمیت ایده‌ها و تفکرات در شکل‌دهی به واقعیت تأکید دارد. این مکتب معتقد است که جهان مادی تنها بازتابی از ایده‌ها و تصورات ذهنی ماست. به عبارت دیگر، واقعیت به وسیلهٔ ذهن و تفکر انسان ساخته می‌شود. این مکتب به ویژه در آثار افلاطون و هگل مورد توجه قرار گرفته است. افلاطون بر این باور بود که ایده‌ها یا اشکال ایده‌آل، اساس وجود اشیاء مادی هستند. در حالی که هگل به توسعهٔ ایده‌ها و تاریخ به عنوان فرآیندی دیالکتیکی تأکید می‌کند.