مدل‌های شیءگرا روشی برای طراحی و توسعه نرم‌افزار هستند که بر اساس مفهوم شیء بنا شده‌اند. در این مدل‌ها، هر شیء می‌تواند داده‌ها و رفتارهای خاص خود را داشته باشد. این رویکرد به برنامه‌نویسان کمک می‌کند تا کدهای خود را به صورت ماژولار و قابل استفاده مجدد طراحی کنند. در مدل‌های شیءگرا، مفاهیمی مانند کلاس، وراثت و پلی‌مورفیسم وجود دارد که به سازماندهی و مدیریت بهتر کدها کمک می‌کند. این مدل‌ها به ویژه در زبان‌های برنامه‌نویسی مانند جاوا و پایتون کاربرد گسترده‌ای دارند و به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهند تا نرم‌افزارهای پیچیده‌تری بسازند.