محیط‌های خشکی به مناطقی اطلاق می‌شود که بارش باران در آن‌ها کم است و بیشتر از ۲۵۰ میلی‌متر در سال نمی‌باشد. این محیط‌ها شامل بیابان‌ها، استپ‌ها و تپه‌های خشک هستند. در این مناطق، دما می‌تواند به شدت تغییر کند و گیاهان و جانوران باید به شرایط سخت سازگار شوند. در محیط‌های خشکی، تنوع زیستی معمولاً کمتر از محیط‌های مرطوب است. گیاهان مانند کاکتوس‌ها و گیاهان گوشتی به خوبی در این شرایط رشد می‌کنند. جانورانی مانند مارها و سوسمارها نیز به دلیل توانایی در ذخیره آب و تحمل دماهای بالا، در این مناطق زندگی می‌کنند.