محدود کردن شکار به معنای تعیین قوانین و مقرراتی است که هدف آن حفاظت از جمعیت‌های حیات وحش و جلوگیری از شکار بی‌رویه است. این اقدامات معمولاً شامل تعیین فصل‌های خاص برای شکار، محدودیت در تعداد شکار و ممنوعیت شکار گونه‌های در خطر انقراض می‌شود. این محدودیت‌ها به حفظ تعادل اکوسیستم کمک می‌کنند و از آسیب به زیستگاه‌های طبیعی جلوگیری می‌نمایند. سازمان‌های مختلف مانند سازمان حفاظت محیط زیست و انجمن‌های حیات وحش در این زمینه فعالیت می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که شکار به‌طور پایدار و مسئولانه انجام می‌شود.