قمرهای گالیله‌ای چهار قمر بزرگ سیاره مشتری هستند که توسط گالیله در سال 1610 کشف شدند. این قمرها شامل آیو، اروپا، گانی‌مد و کالیستو هستند و به عنوان بزرگ‌ترین قمرهای منظومه شمسی شناخته می‌شوند. این قمرها ویژگی‌های منحصر به فردی دارند. به عنوان مثال، آیو دارای فعالیت آتشفشانی بالایی است، در حالی که اروپا سطحی یخی دارد که ممکن است اقیانوسی زیر آن پنهان باشد. گانی‌مد بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی است و کالیستو دارای سطحی پر از حفره‌های برخوردی است.