قبیله‌های بدوی به گروه‌های اجتماعی کوچکی اطلاق می‌شود که معمولاً در مناطق دورافتاده و طبیعی زندگی می‌کنند. این قبیله‌ها به طور سنتی به شکار، جمع‌آوری غذا و دامداری مشغول هستند و زندگی آن‌ها به شدت به محیط زیست وابسته است. اعضای قبیله‌های بدوی معمولاً دارای فرهنگ و زبان خاص خود هستند و روابط اجتماعی آن‌ها بر اساس خویشاوندی و همکاری شکل می‌گیرد. این قبیله‌ها به دلیل سبک زندگی ساده و ارتباط نزدیک با طبیعت، به عنوان نمونه‌هایی از زندگی انسانی اولیه شناخته می‌شوند.