فلسفه تجربی، که به آن فلسفه تجربی‌گرایی نیز گفته می‌شود، بر این اصل تأکید دارد که دانش از طریق تجربه و مشاهدات حسی به دست می‌آید. این رویکرد به جای تکیه بر استدلال‌های منطقی یا اصول نظری، بر داده‌های واقعی و تجربیات فردی تأکید می‌کند. این فلسفه به ویژه با فیلسوفانی مانند جان لاک و دیوید هیوم مرتبط است که بر اهمیت تجربه در شکل‌گیری دانش و باورهای انسانی تأکید کردند. فلسفه تجربی به عنوان یک روش علمی، به توسعه علم و متدولوژی تحقیق کمک کرده است.