غیر دودویی به سیستم‌های عددی اشاره دارد که از بیش از دو نماد برای نمایش اطلاعات استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، سیستم‌های عددی مانند ده‌دهی، هگزادسیمال و باینری نمونه‌هایی از این نوع سیستم‌ها هستند. در این سیستم‌ها، هر نماد می‌تواند نمایانگر مقدار خاصی باشد و به این ترتیب، اطلاعات به شکل پیچیده‌تری نمایش داده می‌شود. در غیر دودویی، می‌توان به راحتی مقادیر بزرگتر و پیچیده‌تری را با استفاده از نمادهای بیشتر نمایش داد. این نوع سیستم‌ها در برنامه‌نویسی و علوم کامپیوتر کاربردهای زیادی دارند، به ویژه در پروتکل‌های شبکه و پایگاه‌های داده، جایی که نیاز به پردازش و ذخیره‌سازی اطلاعات به شکل مؤثرتری وجود دارد.