شعرای رمانتیک به گروهی از شاعران در اوایل قرن نوزدهم اشاره دارد که به احساسات، طبیعت و فردیت اهمیت می‌دادند. این شاعران، مانند ویلیام وردزورث و ساموئل تیلور کولریج، به دنبال بیان عواطف عمیق انسانی و زیبایی‌های طبیعی بودند. این جنبش ادبی در واکنش به نئوکلاسیسیسم و تأکید آن بر عقل و نظم شکل گرفت. شعرای رمانتیک به آزادی خلاقیت و تخیل اعتقاد داشتند و آثارشان معمولاً شامل مضامینی از عشق، مرگ و زیبایی‌های طبیعی است.