دریاچه‌های خشک به مناطقی اطلاق می‌شود که زمانی آب داشتند اما اکنون به دلیل تغییرات اقلیمی، کاهش بارش یا فعالیت‌های انسانی خشک شده‌اند. این دریاچه‌ها معمولاً بسترهای رسوبی و نمکی را به جا می‌گذارند که می‌توانند به عنوان منابع معدنی مورد استفاده قرار گیرند. این دریاچه‌ها می‌توانند تأثیرات زیست‌محیطی قابل توجهی داشته باشند، از جمله تغییر در اکوسیستم‌های محلی و افزایش گرد و غبار. برخی از دریاچه‌های خشک معروف شامل دریاچه آرال و دریاچه نمک در ایران هستند که نمونه‌هایی از اثرات منفی فعالیت‌های انسانی و تغییرات آب و هوایی را نشان می‌دهند.