درام مدرن به نوعی از تئاتر اشاره دارد که از اواسط قرن بیستم به بعد شکل گرفته است. این نوع درام معمولاً بر روی موضوعات اجتماعی، سیاسی و روانشناختی تمرکز دارد و به بررسی عمیق شخصیت‌ها و روابط انسانی می‌پردازد. نویسندگانی مانند ساموئل بکت و یوجین اونیل از جمله چهره‌های برجسته این سبک هستند. درام مدرن معمولاً از ساختارهای سنتی فاصله می‌گیرد و به جای روایت خطی، از تکنیک‌های نوآورانه‌ای مانند فلاش‌بک و مونولوگ استفاده می‌کند. این نوع درام به تماشاگران این امکان را می‌دهد که به تفکر و تأمل در مورد موضوعات پیچیده بپردازند و احساسات عمیق‌تری را تجربه کنند.