انسان‌گرایی یک مکتب فکری است که بر ارزش و کرامت انسان تأکید دارد. این رویکرد به جای تمرکز بر مذهب یا قدرت‌های فراطبیعی، به توانایی‌ها و پتانسیل‌های انسانی می‌پردازد. انسان‌گرایی در دوران رنسانس به اوج خود رسید و تأثیر زیادی بر هنر، ادبیات و فلسفه داشت. این مکتب به ترویج تفکر انتقادی و علمی کمک کرده و بر اهمیت آموزش و پرورش تأکید می‌کند. انسان‌گرایی همچنین به حقوق بشر و برابری اجتماعی توجه دارد و به دنبال ایجاد جامعه‌ای عادلانه و انسانی است. این رویکرد به شخصیت‌هایی مانند سقراط و افلاطون نیز نسبت داده می‌شود.